Celal Şengör’ün, Özlem Gürses’in programında “Neşet Ertaş’ı tanımıyorum, hiç duymadım” demesi oldukça şaşırtıcı ve aynı zamanda üzücü bir açıklama. Çünkü Neşet Ertaş, sadece Kırşehir’in değil, tüm Anadolu’nun bağrından kopup gelen, halk müziğiyle evrensel bir ruh yakalamış bir sanatçıdır.Oysa Neşet Ertaş:"Bozkırın Tezenesi" olarak anılır. Bu unvanı kendisine Yaşar Kemal vermiştir.Sazıyla, sözüyle aşkı, acıyı, gurbeti, hasreti ve... Okumaya Devam et →

“Anı yaşa, mutlu ol” söylemi modern yaşamın popüler mottolarından biri haline gelmiş durumda.Ancak bu söz, yüzeysel bir yaşam tavsiyesi olmanın ötesine geçememektedir. Yaşam, yalnızca şimdiki andan ibaret bir süreç değildir; geçmişin izleri, bugünün gerçekleri ve geleceğin belirsizlikleriyle şekillenen karmaşık bir döngüdür.Bu döngü, insanları sürekli mutlu etmeye yönelik bir içerik sunmaz, sunması da beklenemez. Mutluluk, bir... Okumaya Devam et →

Mektup, bir dönemin en özel iletişim biçimiydi. İnsanların yüreklerindeki tüm duyguları, hasreti, sevgiyi, kaygıyı ve özlemi bir kağıt üzerine işlediği o samimi zamanların adıydı. Telefonların, görüntülü konuşmaların ve sosyal medyanın olmadığı o günlerde, mektup yalnızca bir yazı değil, sevdiklerine uzanan bir köprü, hasretin ve sabrın somut bir temsiliydi. Mektup yazmak, düşünerek, hissederek yapılan bir eylemdi.... Okumaya Devam et →

Ferdi Tayfur hakkında o kadar çok şey söyleyebilirim ki, ölüm haberini alınca gecenin bu saatinde ne düşüneceğimi, nasıl hissedeceğimi bilemedim. Ferdi Tayfur, gençliğimizin en önemli sanatçılarından biriydi. Köyden liseye giden bizlerin, duygularımızı ifade edememenin, yazıya dökememenin, sözlerini dile getirememenin sesi oldu. Anadolu insanının belki de sessiz haykırışıydı; duygusal bir çağrı, içli bir feryattı. Sevdiği kıza... Okumaya Devam et →