Dün gece, geçmişi otuz beş yılı aşan bir dostumu ziyaret ettim. Birlikte nice anılar biriktirdiğimiz, dertleştiğimiz, güldüğümüz, hayata birlikte omuz verdiğimiz bir yoldaştı o. Ancak bu kez karşımdaki gözlerde beni tanıyan bir ışık yoktu. Alzaymırın acımasız eli, onun hafızasından sadece detayları değil, adımı da silmişti. Bir insanın yaşam hikâyesinin, daha hayattayken zihninden silinip gitmesi ne... Okumaya Devam et →