Erteleme, Ölüm Var…

Her şeyi düzeltebilirmişiz gibi geliyor, değil mi?
Bütün küslükleri bir gün sona erdirebilir, kırgın gönülleri bir anda onarabilir, yıllardır ertelenmiş dostlukları “Hadi!” deyip gerçekleştirebiliriz sanıyoruz. Nasıl olsa daha zaman var. Nasıl olsa daha uzun bir ömür yaşayacağız. Nasıl olsa dünya küçük, bir yerde karşılaşırız…

Oluru varsa, tesadüfler zaten yaratır yolu, değil mi?
Nedir ki acelemiz?

Derken…

Ölüm giriverir araya.
Bütün planları bozar. Barışmadan, dost olmadan gidiverir o…
Baka kalırsın.

Elinde bir sürü kelime…
“Bir dakika!” dersin.
“Benim daha sahnem bile gelmedi, nereye?”

Kalp kırdıysan, bir özür bile dilemediğine yanarsın.
Kalbin kırıksa, bir sitem bile edemediğine…
Öylece kalırsın.

“Neden daha önce gitmedim de şu gönlümü al, dost olalım artık demedim?” dersin.
Ve birden fark edersin ki, meğer o kadar zamanımız yokmuş.
Meğer bir ömür daha yaşayamayacakmışız.
Meğer yolun sonuna çoktan gelmişiz…

“Bugün değil, yarın…”
“Yarın değil, öbür gün…”
“Bu ay değil, öbür ay…”
“Sonraki bayram…”
“Belki seneye…”

Yanlışmış.
Bugün bir kez daha öğrendim ki, biriyle dost olmak istiyorsan hemen olmalısın.
Acele etmelisin.
Hiç vakit kaybetmemelisin.

Kalbini kıran özür dilemiyorsa, dilemesin.
Sen istiyorsan dostluğun devam etmesini, o zaman git ona.
Konuş onunla.
Çünkü zaman hızla akıp gidiyor.

Bizi görmediğimiz bir geri sayım var.
Ve o tık tık akıyor…

Çok fazla işimize kaptırıyoruz kendimizi.
Çok fazla kendimize kapılıyoruz.
Çok fazla elimizdeki mutluluklara sarılıyoruz.
Çok fazla endişemiz, korkumuz var.

Çok fazla gururun esiriyiz.
Çok fazla “Asla”larımız var.
Çok fazla “Hiç”lerimiz, çok fazla “Katiyen”lerimiz…
Çok fazla tükürdüğümüzü yalamayalım mı, yutalım mı hesabı yapıyoruz.
Çok fazla vazgeçiyoruz.
Çok fazla düşünce okumaya çalışıyoruz.
Çok fazla kuruntu kuruyoruz.
Çok fazla sinirleniyor, çok fazla kin tutuyoruz…

Her şeyden çok fazlamız var.
O kadar çok yük biriktirmişiz ki, gemi artık hareket edemiyor.
Duruyor öyle, orta yerde.

Ama hepsi yalan.

Gerçek olan tek şey var: Ölüm.

O yüzden…
Acele etmeli.
Ölüm var.
Yakında ya da uzakta…
Ama var.